چںد شعر از لیلا طیبی

▪چند شعر کوتاه از لیلا طیبی


(۱)
ای‌کاش کسی،
ویرانه‌های مرا
--آباد کند!
- ترجیحن گوشه کنارهای
پاریس،
لندن،
یا فلورانس...
نه ناکجا آبادهای ایران!


(۲)
گاهی،
یوسف هم که باشی
به تو ایمان نمی‌آورند.
مردمانِ بنی‌اسرائیل!


(۳)
تو هم برو.
اگر بمانی؛
دیگر آرزویی برایم نمی‌ماند!


(۴)
دستم را بگیر.
بگذار؛
کودک شعرهایم
پا بگیرد!


(۵)
خانه،
بدونِ تو،
هنوز نفس می‌کشد،
اما،
محتضری‌ست، رو به مرگ‌!


(۶)
کابوس‌هایم را،
رویا کن!
از آمدنت؛
همه چیز بر می‌آید.


(۷)
کودکی که،
در درونم رشد می‌کند
دست‌هایت را
بهانه دارد!


(۸)
آیا به انقراض یوزهای ایرانی،
--اندیشیده‌ای؟!.
به انقراضِ انسانیت
چطور؟!


(۹)
ماه را که چیدم،
آسمان /
سگرمه‌هایش در هم رفت.
آه...
--چقدر خود خواهم!


#لیلا_طیبی (صحرا)